Het eerste jaar met Goos…

Vanaf het eerste moment dat Goos bij ons thuis was, merkten we zijn sterke karakter. Hij liet zichzelf niet naar rechts leiden als hij zijn zinnen op links had gezet. Wandelen in de regen heeft hij ook zeker een half jaar vermeden. Onder vensterbanken door sluipend ging hij akkoord met een plasje buiten. Maar als de regen en wind niet gingen liggen, koos meneer voor een boodschap binnen. Inmiddels wandelt meneer prima met ons buiten. Echter nooit los want dan kiest hij direct het avontuur.

Goos is vanaf dag één zeer gehecht aan zijn kleine baasjes (onze zoontjes van 6&9 jaar). Hij speelt het liefst de hele dag door met hen, ze zetten ‘saunamuziek’ op voor een hondenmassage en liggen gebroederlijk op de bank te chillen. Ook tijdens het wandelen wil Goos zo dicht mogelijk in de buurt blijven. Steps, skeelers of skateboarden zorgen dan voor grote paniek. De jongens gaan van hem vandaan waarop Goos rent, blaft en piept. Hij lijkt inmiddels al ietsjes te wennen aan de voertuigen onder zijn baasjes voeten.

In de buurt wonen leuke vriendjes om mee te spelen. De buurjongen Moos, maar ook soortgenoot Morris. Ze zijn alledrie even oud dus dat is een feest buiten als we hen tegen komen.

Goos gaat graag mee wandelen in het bos of naar het strand. Er lijkt geen ‘rem’ op hem te zitten want hij rent ongehinderd gedurende een lange wandeling.

In de avond slaapt Goos graag ik zijn slaapzak. Hij heeft wel personeel nodig om hem open te houden zodat hij erin kan kruipen. Een blik achterom naar ons is dan voldoende. Diverse relaxte houdingen en tussendoor uitstrekken volgen elkaar gedurende de avond op. Na de laatste wandeling wil hij niet altijd naar zijn mand in de keuken. Het komt dan wel eens voor dat hij duidelijk laat merken dat hij er niet heen wil. Sterk karakter dat kereltje ;) maar helaas zijn we dan alsnog niet genoeg onder de indruk en gaat hij toch lekker slapen in zijn mand en wordt hij toegestopt onder zijn dekentje. Echt een koning.

Goos is gek op zijn brokjes en weet goed wanneer het bijna tijd is voor zijn avondmaaltijd. Gelukkig zijn de brokjes en zijn eigen speelgoed voornamelijk het enige wat in zijn mond gaat. Goos vernielt niks van ons. Een theedoek of kussen wil hij wel eens verplaatsen, maar alleen de ‘piepjes’ in zijn speelgoed moeten echt kapot… en snel ook.

Het liefst zit hij op schoot om naar buiten te kijken en zachtjes mompelend te blaffen naar voorbij wandelende mensen en honden.

Een vent met een groot bravoure maar een klein hartje. Vandaag alweer 1 jaar oud… de tijd vliegt en hij is niet meer weg te denken uit ons gezin.